Vrijdag 8 februari 2013: Gondar – Addis Abeba – Zaventem

Al ooit eens vier Ethiopische venten, zijnde de manager van een lodge (jaja DE lodge) en 3 van zijn staff, netjes op een rijtje zien staan zwaaien naar een busje vol vertrekkende Belgische kwebbeltantes…. Jahaaaa, al is het mij niet zo heel duidelijk of ze nu blij waren van ons verlost te zijn of het spijtig vonden dat we vertrokken.

Vertrekken dus, eerst richting Addis. Het vliegtuigje op. Om hoe laat? Eueueu 13.15 u op het ticket, 12.45 was gezegd in het kandoor van Ethiopian Airlines en in werkelijkheid was het om 12 u…. U weze gewaarschuwd.

De kostbare uren tussen tussenin in Addis moeten nuttig gebruikt worden, shoppen dus. Naar de merkato achter een grote mesob. Iedere dag moet zijn avontuurtje hebben, awel. Voor mij was dit een overwinning op mezelf. Ja, ik weet het, soms ben ik een schrikschijter. De drukte, de warmte, het discussiëren, normaalgezien is dat niet voor mij. Maar ik moest en zou een mesob hebben. En na twee weken gewenning ga ik voor de ultieme test. Zodus, winkel in, winkel uit. Enfin, winkel, je weet wel, zo’n donker hok dat volgestouwd is tot aan het plafond. I want to see that one…. Ok, geen probleem, we klimmen een beetje, smijten een paar manden naar de andere kant en tadaaa…  Neen, ik wil toch liever die andere ook nog eens zien. Als een echte taaie tante begin ik aan de onderhandelingen. Goed wetende dat ze de prijs minstens verdubbelen omdat we ferenji zijn. How mucht? 3500! What? I want to give 1000! WHAT?! En dan een hele exposee over het handwerk en hoelang het niet duurt om zo’n mand te maken en dat we wel zonder nadenken 1000 Birr betalen in de luxehotels waarin we verblijven. Uiteindelijk kan ik er een bemachtigen voor 1300. Goed gedaan! Dikke pluim voor mezelf! Tot we in het busje zien dat er in kleine cijfertjes 500 op de mand geschreven staat. Tja, U weze dus opnieuw gewaarschuwd.

Bole airport is chaos! We komen er aan rond 19.30 u om een vliegtuig te halen van middernacht. Net op tijd zaten we erin. En dan waren we nog uit de rijen gehaald om te kunnen inchecken. Misschien moet je zelfs de moeite niet doen om zo vroeg te gaan aanschuiven, je wordt toch uit de rijen geplukt. De kruiers waren ook weer hun best aan het doen. Twee van die mannekes hielpen ons met onze karren. Om twee karren eventjes bergop te duwen en ondertussen nog tegen een betonnen blok te botsen waardoor een deel van de bagage de grond op donderde, gaven we ze elk 10 Birr. Ze bekeken het nogal verbaasd. Small money! Yes small money! Twee weken gewenning, weet je wel. Tijdens het lange wachten konden we ook observeren hoe ze tewerk gaan. Tja, ik denk dat wat ze verdienen aan fooien om reizigers ‘vlotter dan de rest’ door de rijen te loodsen een veelvoud is van hun loon. Het plan was om nog eerst wat te eten op de luchthaven. Niet gelukt. Goed voor de lijn, dat wel. Wat we wel te weten kwamen is dat zaterdagavond en woensdagavond de beste avonden zijn om terug naar huis te vertrekken. U weze dus nogmaals gewaarschuwd, maar vertel het niet teveel voort.

Donderdag 7 februari 2013: Gondar

Where are you from? Belgium? I have a girlfriend in Brussels and in one year I go to Brussels. And my friend, he wants to go to Brussels too…. Yeah right….

De laatste dag in Gondar, parelen met de meisjes in de shelter, puzzelen met de valiezen, meeting with the staff en gaan eten in het Goha hotel inclusief nachtelijk zicht op de stad. Meer moet dat niet zijn.

Woensdag 6 februari 2013: Gondar – Simien mountains

We do everything  to comfort you, jahaaaaa, had ik al gestoefd over de lodge?  Ben benieuwd naar de service thuis, zou ik dat onze jongens ook kunnen aanleren?

Het is tijd om de vliegticketten van Gondar naar Addis te bevestigen. De mensen van Ethiopian airlines in het kantoortje in Gondar kunnen zich perfect uitdrukken in het Engels. How much luggage can we take with us on the plane? Awel valiezen van 20 kg. Om het even hoeveel valiezen per persoon als ze maar niet meer dan 20 kg wegen. Eueueu? Best dat we dit een beetje verdacht vonden en aan onze driver de Amhaarse versie gevraagd hebben. Vertaling: 20 kg PER PERSOON! O Ramp, en we moeten nog gaan shoppen. Dat wordt shoppen per kilo. De truk bestaat erin te schatten hoeveel pakken suiker je valies weegt, en het mag niet meer dan 20 zijn, aja, makkie.

Laat je ook niet vangen aan het uur dat op de vliegticketten vermeld wordt. Er staat dat het vliegtuig opstijgt om 13 u 15, maar eigenlijk bedoelen ze dat ze meestal al om 12 u 45 vertrekken. In de Engelse versie moet je om 11 u in de luchthaven zijn, in de Amhaarse versie is dat zeker tegen 10 u 40, duidelijk toch? Niet?

Een dag om echt de toerist uit te hangen, op naar de Simien Mountains, niet naar het national park maar wel naar de Kossoye Lodge met een letterlijk adembenemend uitzicht. De hoogte hé. En zo schoon. De diepte zuigt wel, daar moest ik efkes aan wennen. En de zon is verraderlijk. Dat hebben we achteraf gevoeld. Een paar dapperen doen een wandeling, ik ben niet dapper, wel een genieter. En ik heb genoten, dat is zeker.

En om de dag af te sluiten gaan eten bij The Four Sisters. Al ooit eens de volledige staff van een restarurant, inclusief kok, zien staan dansen met de gasten? Ik wel…

Dinsdag 5 februari 2013: Gondar

Zonder enige twijfel is het beste ontbijt hier in Ethiopië te krijgen in Lodge du chateau. Tegen het gevraagde uur staat de tafel al gedekt, heb je dat goed gelezen? AL GEDEKT! En je krijgt een theetje of koffietje, een glaasje fruitsap of een lekker stuk fruit, een warm broodje met warme honing en boter en marmelade en eitjes zoals je ze wil…. Heerlijk. En dat alles op een hoger gelegen terras met prachtig zicht op de bergen en in het zonnetje en met een persoonlijke en supervriendelijke service….Awel, zoiets wil ik dus thuis ook!

Zo een heel andere sfeer dat er hier in Gondar hangt dan in Addis. Je kan hier zelfs in het donker over straat lopen. Niet dat ik me dan 100% op mijn gemak voel, maar het kan dus. In Addis zie ik mij dat eigenlijk helemaal niet doen.

Je zou denken, in Gondar ga je dus de kastelen en zo bezoeken en dat is ongetwijfeld de moeite waard, maar wij hebben hier de projcten van Yenege Tesfa bezocht en we hebben er zoveel indrukwekkende kinderen en medewerkers ontmoet…. Geen kasteel kan daar tegenop. Het verslag van deze bezoeken laat ik over aan de collega-medereiziger Lore op www.dertiendster.be

Maandag 4 februari 2013: Bahir Dar – Gondar

Kort na de middag vertrekken we voor een rit van ongeveer 3 uur.  En het is warm…

Veel drinken dus, en hoe koop je een fles water onderweg in Ethiopië? Je stopt aan zo’n klein winkeltje, draait het raampje naar beneden, roept wat over en weer en ze komen aangelopen met een paar flessen koel water…. Handig toch? Drive-by shoppen op z’n best.  Misschien moeten we dat introduceren in België en op die manier de wekelijkse inkopen doen.

Je kan op die manier vanalles kopen. Bijvoorbeeld ook een zonnebril. Je stopt ergens langs een straat in Addis, je roept een manneke met een grote zak, hij toont wat exemplaren, hij vraagt teveel geld dus je geeft ze terug en rijdt verder, ondertussen kijk je in je spiegel, je roept nog wat naar elkaar, hij zakt zijn prijs, hij komt aangelopen, je roept nog wat naar elkaar, je rijdt nog wat verder, hij roept nog wat, je stopt weer, hij komt opnieuw aangelopen, hij geeft je een bril, je geeft hem het geld en dan roep je nog wat meer naar elkaar omdat hij eigenlijk toch nog wat meer geld wil omdat hij ziet dat het voor een ferenji is, maar je luistert niet meer en vertrekt…. Wees je er wel van bewust dat het chinese kwaliteit is…

Ze doen hier ook ongelooflijk hun best om mee te zijn met de nieuwste trends. Een nieuwigheidje bij ons is bv. de pop-up shops, je kent dat wel, plots wordt er ergens een winkel geopend voor een paar dagen en daarna is die weer weg. Je kan dat met vanalles doen. Je zou ook bv. Een pop-up café kunnen doen, vanalles kan pop-up zijn. Hier hebben ze dat doorgetrokken naar politie-controles. Ploptsklaps in the middle of nowhere, in ’t hol van flutol dus,  springt er ergens een politieagent vanachter een boom die je doet stoppen…pop-up dus.  Je moet stoppen, maar meestal als ze zien dat het een busje vol witte enthousiaste dames is laten ze je rap doorrijden. Ene dappere politieman wilde toch ne keer een papierke van de Ethiopian Impression Tours zien. Die waagde zijn leven…

Zondag 3 februari 2013: Fiche – Debre Markos – Bahir Dar

De rit zou 7 à 8 uren duren, vroeg vertrekken dus. Maar dan moet je dus op tijd aan een ontbijt geraken. Gelukkig is Sisay, my hero! Eerst nog een paar korte ontmoetingen in Fiche en dan karren, richting Debre Markos, richting middageten. Onderweg laten we een spoor van Telenetsnoepjes achter ons. Money money, neenee, Telenet Telenet. Ik hoop dat de kinderen er hun tanden niet op stukbijten.

Rond 18 u zijn we in Bahir Dar en kunnen we inchecken in het Dib Anbessa hotel met salamanders in de badkamer en muggen overal. En nee, ik pak geen malariapillen. Lange mouwen, lange broek, DEET en een muskietnet, ik hoop dat het voldoende is.

Zaterdag 2 februari 2013: Addis Abeba – Fiche

Om 18.30 is het hier pikkedonker. Je zou denken, er is altijd wel wat licht van de maan of zo, maar neen, echt zwart is het hier. Als je dan in de lodge een beetje moet stappen van het restaurant naar je kamer is het wel een beetje vreemd…. Lang leve de opdraaibare lichtjes van de Decathlon. We zijn dus ingecheckt in de Ethio German Lodge of zoiets in Fiche. Een zalige locatie, zo schoon! Je hebt hier een zicht over een kloof, nie normaal. Eerder deze namiddag kwam hier ineens een trouwkoppel en hun gevolg toegestuikt. Blijkbaar is deze lodge een populaire locatie voor trouwfoto’s. Ik vermoed dat wij, de drie ferenji dames, ook op veel foto’s staan. Nu en dan zag ik een gsm of fototoestelletje eerder in onze richting. Het koppeltje zag er prachtig uit, al vond ik persoonlijk dat de bruid niet echt aan het lachen was. Ze had waarschijnlijk al een zware dag achter de rug. Van de fotograaf mocht ze precies ook niet te uitbundig lachen. Bruiloftsfotografie zoals bij ons 20 jaar geleden of zo. Sta hier, hoofd beetje schuin, schouders beetje gedraaid, bloemen zo…. Hun gevolg bestond uit een hele bende zingende en dansende mannen en een paar vrouwen. En uiteraard ook een priester of twee. Zo te zien wordt het nog een zwaar feest vannacht.

Vrijdag 1 februari 2013: Addis Abeba

Vandaag slechts 1 afspraak in Tikur Anbessa…. En dan eindelijk een beetje shopping! Jajaaa, ik moet het 1 en ander kunnen meegeven naar huis vanavond, dan moet ik daar niet nog een hele week mee sleuren. Tussendoor nog efkes een schitterende meid een goeiedag gezegd nabij Churchill Road…. Schitterend om te zien hoe ze met een duwtje in de rug ineens een heel andere toekomst heeft. Ze straalt gewoon! Goei job Jamara!

Vandaag ook de Amerikaanse kant van de familie op foto gezien…. misschien kunnen we ooit daarnaartoe op reis. De wereld wordt kleiner en kleiner. Al bij al een gewone rustige dag dus. Slechts één keer verontwaardigd geweest, toen onze Ethiopische familie door de metaaldetector moest om het hotel binnen te kunnen en wij niet…. Hmm… boos kijken en opmerkingen geven hielp niet…. En zijzelf, zij ondergaan het gelaten…