De nacht is spannend. Er is heel veel wind
in de kloof naast de lodge. En nu en dan horen we eigenaardige geluiden op het
dak van ons huisje…. Zijn de apen ’s nachts op pad? Of andere dieren? Gelukkig
kunnen we toch een paar uur rustig slapen.
Want om 7 u komt Demis ons alweer ophalen. Vandaag hebben we een hele
lange rit voor de boeg.
Het ontbijt in de Ethio German Lodge? Daar
beginnen ze pas aan tegen 8 u en daar kunnen we niet op wachten. We gaan iets
eten in een heel speciale plaats. Het Abido International Hotel in Fiche. Op
zich niets bijzonders, niet echt toeristisch, geen opvallende locatie, maar wel
het hotel waar Ronny op 12 april 2011, dus net 3 jaar geleden, voor de eerste keer de mama van Frauke
ontmoet heeft.
Daarna is het rijden, rijden en rijden….
Hier en daar spotten we een berg, wat apen, gevaarlijke vrachtwagens, recent of
minder recent gebeurde accidenten, wegenwerken… er is veel te zien, zo
onderweg.
Tegen de middag zijn we in Debre Markos,
vlug iets eten en dan weer rijden dus….
De kinderen gedragen zich voorbeeldig. Nu
en dan een beetje ruzie, naar buiten kijken, muziek beluisteren. Blijkt dat
Demis een muziekliefhebber is. Hij geniet van de jongens hun hardstyle. En de
jongens genieten van zijn Michael Jackson. Nooit gedacht dat ze ‘heal the
world’ zouden zingen ergens onderweg van Debre Markos naar Bahir Dar.
Waarschijnlijk mag ik hen daar vooral niet aan herinneren. Maar op dat ogenblik
klopte het wel, op de één of andere bizarre manier.
Op 100 km of zo van Bahir Dar begint het te
hagelen. Echt. Niet normaal. Het landschap zag volledig wit. Zo hadden we toch
efkes het idee dat we op skiverlof waren, al zagen we op dat moment geen
bergen. En het wit was ook vlug weer weg. Dat wel.
Tegen 18 u komen we aan in de Abay Minch
Lodge. En we zijn helemaal onder de indruk. Zo’n mooie plaats. En zo’n lekker
eten. En zo’n vriendelijke bediening. En zo’n mooie kamers. En zo’n slecht
internet, toch in onze kamers helemaal in een uithoek van het domein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten